Bursztyn japoński – Wydobywany w północnej części wyspy Honsiu, nad brzegiem Oceanu Spokojnego. Żywica ta, zwana obecnie bursztynem japońskim, ma cechy nieco zbliżone do sukcynitu (bursztynu bałtyckiego) pod względem możliwości obróbki, choć wymaga znacznie większej ostrożności przy wszystkich operacjach, a szczególnie przy polerowaniu, z racji efektu „ciągnienia się”. Tylko niewielka część ma urodę podobną do cenionych odmian przezroczystego i złocistego bursztynu bałtyckiego. Przeważa odmiana nieprzezroczysta ciemno-pomarańczowa, a znaczna część to bryłki brązowawe z charakterystycznymi małymi plamkami.
birmit – odmiana bursztynu
bursztyn bałtycki – odmiana bursztynu, pochodzi z utworów trzeciorzędowych (od eocenu po miocen dolny).
aikait – odmiana bursztynu znajdowana na Węgrzech i we Francji
bursztyn dominikański – odmiana bursztynu znajdowana w osadach trzeciorzędowych w Dominikanie na wyspie Haiti
bursztyn libański – odmiana bursztynu znajdowana w osadach kredowych (kreda dolna) w Libanie na Bliskim Wschodzie
bursztyn meksykański – odmiana bursztynu znajdowana w osadach trzeciorzędowych (oligocen górny – miocen dolny) w Meksyku
bursztyn tajmyrski – odmiana bursztynu
sukcynit – bursztyn znajdowany w utworach trzeciorzędowych Polski, Litwy, Łotwy, Rosji, Danii i Niemiec
ambryt – żywice kopalne podobne do bursztynu spotykane w Argentynie
cyberyt – odmiana bursztynu
keflachit- odmiana bursztynu
keuperyt- odmiana bursztynu
rumenit – odmiana spotykana w Rumunii
symetyt – charakteryzuje się wyraźną opalescencją), spotykany we Włoszech
walchowit – całkowicie nieprzezroczysty, barwy beżowej; występuje na Morawach
krancyt – odmiana spotykana w Saksonii
sukcynit – nazwa geologiczna, pochodzi od succinum – sok, żywica drzewna;
elektron (ηλεκτρον) – Grecka nazwa bursztynu; oznacza świecący i błyszczący;
lyncurium – Starożytni Rzymianie nazywali tak bursztyn, nazwa oznaczała mocz rysia, albowiem według legendy złocisty kamień powstał ze skamieniałego moczu tego drapieżnika;
succinum – to łacińska nazwa bursztynu używana w farmacji. Powstała od łac. succus – sok;
sokal – Starożytni Egipcjanie nazywali tak bursztyn;
anbar – Starożytni Arabowie nazywali tak bursztyn, ponieważ zapach pocieranego bursztynu kojarzył się z zapachem ambry;
karuba – Starożytni Persowie nazywali tak bursztyn, oznaczało to „złoty rabuś”
jantar – Słowiańska nazwa bursztynu przejęta od Litwinów
jainitar – fenicka nazwa żywicy morskiej.
Czarny bursztyn – właściwie rodzaj lignitu znaleziony we wschodniej Turcji.
Niebieski bursztyn – rzadki, najczęściej znajduje się w Republice Dominikany
Kopal – substancja żywiczna w pośrednim etapie polimeryzacji i utwardzania między żywicą a bursztynem.
Delatynit – odmiana bursztynu znaleziona w na Ukrainie.
Bursztyn dominikański – prawie zawsze przejrzysty i posiadający większą liczbę wtrąceń niż bursztyn bałtycki.
