Pokrój kryształu – wygląd zewnętrzny kryształu uwzględniający wzajemne proporcje, wielkości i wykształcenia określonych jego ścian powstających w czasie jego wzrostu.
Wprawdzie każdy minerał krystalizuje tylko w jednym układzie, ale może wykazywać różne pokroje. Pokrój określa się nazwami oddającymi wygląd kryształu. W mineralogii jest to kształt pojedynczego kryształu minerału.
Kryształy narastają z różną szybkością w różnych kierunkach, dlatego też bryła kryształu nie musi być wielościanem geometrycznie regularnym. W kryształach tego samego minerału jedyną wielkością stałą są kąty dwuścienne między analogicznymi ścianami. Zasada ta została odkryta w 1669 r. przez Nicolasa Steno (zwanego też Nielsem Stensenem). Do pomiaru kątów na krysztale stosuje się goniometry.
Pokroje:
- izometryczny – a≈b≈c, identyczne lub zbliżone wymiary w trzech kierunkach,
- tabliczkowy – a≠b≠c, różne wymiary w trzech kierunkach:
- listewkowy – wymiary różne w trzech kierunkach, przy czym jeden wymiar wyraźnie przeważa nad pozostałymi;
- płytkowy – a≈b>c – podobne wymiary w dwóch kierunkach, zaś w trzecim jest wyraźnie mniejszy;
- płytkowy blaszkowy
- płytkowy łuseczkowy;
- wydłużony – a≈b<c, jeden z wymiarów większy od pozostałych, które z kolei dzieli się na:
- wydłużony słupkowy – podobne wymiary w dwóch kierunkach, w trzecim zaś wymiar wyraźnie większy od dwóch poprzednich,
- wydłużony pręcikowy,
- wydłużony igiełkowy,
- wydłużony włóknisty;
- pokroje o nazwach geometrycznych.