Baryt to podstawowy surowiec do produkcji baru metalicznego i jego związków.
Bar metaliczny jest wykorzystywany jako reduktor (odtleniacz) metali i silny getter – pochłaniacz gazów niezbędny w produkcji lamp elektronicznych.
Ze względu na znaczną gęstość i nietoksyczność stosowany jako wypełnienie wierteł głowic górniczych.
W medycynie sproszkowany baryt, ze względu na pochłanianie przez niego promieniowania rentgenowskiego oraz fakt, że nie wchłaniania się z przewodu pokarmowego stosuje się go jako składnik środka cieniującego – papki barytowej w diagnostyce radiologicznej przewodu pokarmowego.
BaO stosuje się w przemyśle chemicznym i materiałów ogniotrwałych.
BaCO3 – jako trutkę na gryzonie.
BaO2 wykorzystywany jest do otrzymywania tlenu, wody utlenionej i jako zapalnik do aluminiowych materiałów termitowych.
Wykorzystywany w przemyśle papierniczym jako wypełniacz, w przemyśle gumowym, włókienniczym, chemicznym, używany przy produkcji farb (biały pigment),
w budownictwie – jako dodatek do ciężkiego betonu
W jubilerstwie stosowany jest rzadko ze względu na łupliwość i niską twardość. Znane są obrobione kamienie o masie od 50 do 300 ct pozyskiwane w Anglii – (spotykane są kryształy do 1 m długości) i Francji.
Na ogół jednak jest używany w celach dekoracyjnych.
Syntetyczny „baryt”
Czystą, syntetyczną biel barytowa określano mianem „blanc fixe” albo „biel permanentna. Niemniej stosowano także mieszaniny z bielą ołowiową: w proporcji 1:1 była to biel wenecka, 2:1 – biel hamburska, 3:1 – biel duńska. Czasem mieszano biel barytową z węglanem wapnia albo, do naturalnego barytu, dodawano bardzo niewielką ilość ultramaryny dla „złamania” jego różowawego odcienia.
Litopon, który słusznie bywa kojarzony z barytem, jest syntetycznie otrzymywaną mieszaniną siarczku cynku ZnS z siarczanem baru BaSO4. Znacznie mniej rozpowszechniony jest kadmopon, mieszanina siarczku kadmu CdS z siarczanem baru.