Bursztyn tworzy nieregularne bryłki. Najczęściej spotykany jest bursztyn żółty, rzadsze są odmiany bezbarwne, czerwone, zielonkawe, a ich przejrzystość zależy od zawartości drobnych pęcherzyków powietrza. Bryłki bursztynu zawierają niekiedy pochodzące z okresu kredy i kenozoiku szczątki zwierząt lub roślin, tzw. inkluzje. Inkluzje stałe są reprezentowane przez różne minerały np. piryt czy kwarc, oraz owady, rzadziej pajęczaki, drobne płazy i gady, rośliny i ich szczątki. Inkluzje stanowią cenny materiał badawczy dla biologów i paleontologów.
Skład chemiczny: (C10H16O) + związki siarki (H2S).
Bursztyn to mieszanina kilkudziesięciu różnych związków, o średniej zawartości ok. 67 do 81% węgla i ok. 1% siarki; resztę stanowią tlen i wodór. Jednym ze składników jest kwas bursztynowy (3-8% w sukcynicie, poniżej 3 % w innych odmianach bursztynu)
Twardość w skali Mohsa: 2-2,5
Przełam: muszlowy
Łupliwość: brak
Układ krystalograficzny: substancja bezpostaciowa
Gęstość minerału: ok. 1,08 g/cm³
Kolor: jasnożółta do brunatnej („bursztynowa”), żółty, brązowy, białożółty, kremowy, czerwony, pomarańczowy, mlecznobiały, niebieski, zielonkawy, bezbarwny, czerwony i czarny
Przezroczystość: przezroczysty, przeświecający, do nieprzezroczystego
Rysa: biała
Połysk: tłusty
Współczynnik załamania : ok. 1,54 (substancja izotropowa)
Pleochroizm: brak
Luminescencja: fluoroscencja – brunatnobiała do żółtozielonej, dla burmitu niebieska
Temperatura topnienia: 287 – 300 stopni Celsjusza
Największa znaleziona bryła bursztynu bałtyckiego waży 9,75 kg.
Największy znany kawałek bursztynu znaleziono w Indonezji . Ważył około 68 kg w oryginalnym stanie. Jednakże udało się przewieść dwie największe bryły o łącznej wadze około 23 kilogramów do Narodowego Muzeum Historii Naturalnej w Stuttgarcie, który otrzymało certyfikat Guinnessa (1995) dla największego bursztynu. Inne bardzo duże kawałki bursztynu są znane z Japonii. Od złożenia w Kuji kawałek bursztynu został odzyskany w 1927 roku o wadze 19,875 kg, kolejne w 1941 roku z 16 kg. Oba kawałki są trzymane w Narodowym Muzeum Nauki w Tokio.
