1892 r. – Odkrycie występowania tlenku cyrkonu. Biały lub żółtawy proszek. Jest występowanie było rzadkie i miał niewiele znaczenie gospodarcze.
1930 r. – Pierwsza stabilizacja tlenku cyrkonu.
1937 r. – niemieccy naukowcy MV Stackelberg i K. Chudoba odkryli naturalnie występującą sześcienną cyrkonię w formie mikroskopijnych ziaren zawartych w cyrkonie. Odkrycie zostało potwierdzone za pomocą dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego, potwierdzające, że naturalny odpowiednik syntetycznego produktu istnieje.
60 lata – Pierwsze badania nad kontrolą wzrostu pojedynczego kryształu sześciennych cyrkoni przeprowadzane przez Y . Roulin i R. Collongues we Francji. Technika polegała na krystalizacji stopionego cyrkonu. Proces został nazwany „zimny tygiel”, ze względu na użyte chłodzenie wodą . Niestety efektem były tylko małe kryształy.
1968 r. – Radziecki naukowiec V.V. Osiko w Instytucie Fizyki im. P. N. Lebiediewa w Moskwie zaczyna opracowywać technikę hodowli krystalicznie czystych kryształów nazwaną tyglem czaszkowym. Kryształy nazwane fianitem na cześć ich Fizycznego Instytut Nauk (ФИАН). Celem syntezy fianitu było zastosowanie kryształów do laserów. Jednak granaty miały lepsze właściwości i ostatecznie kamienie znalazły zastosowanie w jubilerstwie.
1973 r. – Praca naukowa o hodowli kryształów metodą tygla czaszkowego została opublikowana.
Sposoby produkcji cyrkoni udoskonalił Djevahirdjian, nadając kamieniom nazwę djevalitów. Obecna metoda opracowana przez J.F.Winckusa przynosi produkcję około 60 mln karatów (12 ton) rocznie.
1973 r. – Początek produkcji komercyjnej cyrkonii przez Swarovski & Co na skalę przemysłową.
1980 r. – Roczna globalna produkcja osiągnęła 50 mln karatów (10000 kg).