Szlif kaboszonowy, szlif gładki – (fr. cabochon – główka od szpilki) – najwcześniejsza forma szlifowania kamienia. Szlif ten nie posiada fasetek, czyli ścianek, ani ostrych krawędzi. Jest obły, o zaokrąglonych ściankach.
Rodzaj kaboszonów:
Pojedynczy – dolna część kamienia, która stanowi jego spód, jest płaska
Podwójny, wypukły – obie części, tj. powierzchnia górna i dolna kamienia, są wypukłe. Wypukłość części górnej jest najczęściej większa.
Soczewkowaty (soczewicowaty) – obie części kamienia (górna i dolna) mają jednakową wypukłość
Wysoki – górna część kamienia jest bardzo wypukła
Prosty, płaski – dolna część kamienia, która stanowi jego spód jest płaska
Wypukło–wklęsły – dolna część kamienia, która stanowi jego spód, jest wydrążona (wklęsła)
Zarysy w ten sposób wyciętych kamieni mogą być:
- koliste
- eliptyczne
- owalne
Szlify kaboszonowe są stosowane przede wszystkim w kamieniach wykazujących migotliwość (efekt kociego oka) np. migotliwe odmiany kwarcu, grę barw np. labrador, opalescencję np. opal, asteryzm np. rubin, szafir.
W ten sposób szlifuje się też kamienie o charakterystycznych plamkach, np. niektóre granaty, turkusy, turmaliny oraz kamienie bardzo ciemne – nadaje im się szlif kaboszonowy wklęsło–wypukły, zmniejszając grubość kamienia. W ten sposób kamień uzyskuje jaśniejszą barwę.
Zastosowanie kaboszonów jest wszechstronne: do pierścionków, broszek, naszyjników, przywieszek
