Już w starożytności dla poprawienia wyglądu szmaragdów i zmniejszenia i inkluzji i pęknięć stosowano szereg zabiegów. Już w czasach Aleksandra Wielkiego wypełniano pęknięcie i pustki za pomocą substancji naturalnych. Wykorzystywano do tego celu przeważnie mieszanki substancji naturalnych: olejów i olejków z różnych roślin, soków i win.
Roberta de Berquen w Les merveilles des Indes orientales et occidentales z 1669 r. pisze: „żeby zachować piękno i połysk szmaragdu, trzeba jedynie zanurzyć go w winie lub nim go nasycić i pozostawić przez pewien czas w oleju zielonym”.
Papirus Sztokholmski (Otto Lagercrantz, Papyrus Graecus Holmiensis, Leipzig: Harrassowitz, 1913) podaje recepturę na zamaskowanie niedoskonałości w szmaragdzie: „Wyciśnij soku z gruszek do naczynia nowego, zmieszaj go z oliwą czystą w ilości równej, gotuj kamień trzy dni”.
Dla lepszego wchłonięcia oleju zaczęto używać wysokiego ciśnienia które może jednak wpłynąć niekorzystnie na wielkość tych przestrzeni. Może to prowadzić po pewnym czasie do utraty substancji kamuflującej wady kamienia. Tradycyjne oleje są wypierane przez nowoczesne żywice syntetyczne. Nazwy niektórych używanych produktów podane niżej w tabeli. Zaletą żywic epoksydowych jest wzmacniające działanie na kamień. Podczas gdy oleje mogą wyciekać, żywica stabilizuje i może ułatwiać obróbkę szmaragdów o dużej ilości inkluzji i uszkodzeń. Dla producenta pozytywnym efektem ubocznym jest zwiększenie wagi kamienia po wypełnieniu.
W większości krajów – producentów szmaragdów poprawia się bezpośrednio surowiec, a nabywca nie jest informowany o zastosowanych procedurach.
Poprawianie szmaragdów może powodować e nieodwracalne i nieusuwalne zmętnienie pojawiające się po pewnym czasie, a także wzrost kruchości czy wrażliwości na ciepło. Poprzez wtłoczenie oleju mogą powiększyć się też szczeliny wewnątrz kamienia.
Problem poprawianych szmaragdów jest problemem nie tylko końcowego klienta, któremu zmętnieje sygnet. Często jest to problem ludzi którzy z kamieni i ich obróbki żyją. Poprawiane klejnoty często pękają w czasie szlifowania, może też wystąpić utrata wypełnienia i pojawiają się ubytki w kamieniu.
Nic dziwnego, że obrót poprawianymi szmaragdami przez wiele lat był zabroniony. W czasach obecnych, gdy większym problemem są kamienie syntetyczne, a metody ulepszania zostały doprowadzone do perfekcji większość kamieni jest poprawiana.
Oczywiście najpiękniejsze kamienie będą mogły pozostać nie ulepszone, lecz poprawianie szmaragdów wpływa na większą popularność kamieni, bowiem nawet słabsze kamienie po ulepszeniu trafiają na rynek. Prawdopodobieństwo kupienia nieulepszanego, naturalnego kamienia jest bardzo niskie.
Na szczęście wykrycie ulepszenia jest proste, ze względu na różne współczynniki załamania kamienia i wypełniaczy. Pomaga też obserwacja w mikroskopie refrakcyjnym, w świetle przechodzącym.
Materiały używane do wypełnień w szmaragdach
Substancje naturalne
- Olej mineralny
- Parafina
- Olej sezamowy
- Olej palmowy
- Parafina stała
- Olejek cedrowy
- Balsam Kanadyjski
- Olej z pączków kwiatowych Goździkowca Korzennego
- Olejek cynamonowy
- Szmaragd/beryl
Substancje sztuczne
- Norland Optical Adhesive typ 65
- Permasafe
- Super Tres
- Araldite 6010
- Epon 828
- Opticon Resin 224
