Szmaragd – Słynne – Wiadomości Jubilerskie

Jest wiele słynnych szmaragdów, które nie zostały szlifowane i znajdują się w muzeach. Największym z nich jest „Książę Devonshire” sześciościenny graniastosłup wysoki na 6 cm o średnicy 5 cm i ważący 1 383.95 kt. Inne to „Patricia”, „Mogul” lub „Gahala”.

Spośród kamieni oprawionych najsłynniejsze są:

Korona Andów

złota korona ważąca ponad pół kilograma, w którą oprawiono ponad 477 szmaragdów o masie 1524 karatów, z których największy pochodził ze skarbca inkaskiego króla Atahualpy. Jego obecna wartość szacowana jest na 3 do 5 mln $.

Zostałą wykonana pod koniec XVI wieku w Popayán. W 1590 roku nawiedziła Wicekrólestwo Peru epidemia ospy. Mieszkańcy Popayán obawiając się, że choroby organizowali nabożeństwa błagalne i modlili się do Matki Boskiej i Jezusa Chrystusa, aby ocalił miasto. Gdy groźba epidemii została zażegnana uznano to wydarzenie za cud i postanowiono ufundować do lokalnej katedry wotum, które stanowiłoby podziękowanie za doznaną łaskę.
W 1592 roku z inicjatywy biskupa postanowiono wykonać wspaniałą szczerozłotą koronę i ozdobić ją najpiękniejszymi szmaragdami znalezionymi w Ameryce Południowej. Stwierdzono, że ” korona musi przewyższać w pięknie , wielkości i wartość wszelkie korony panujących monarchów na ziemi, inaczej nie byłaby stosowna dla Królowej Nieba „. Dwudziestu czterech europejskich artystów przez sześć lat wyrzeźbiło w 100 funtowej bryle 20 karatowego złota delikatną, bogato zdobioną koronę.
8 grudnia 1599 roku umieszczono je w kościele katedralnym w Popayán na głowie posągu Najświętszej Marii Panny. W XVII wieku sanktuarium maryjne Świętej Marii Dziewicy Królowej Andów w Popayán stało się ważnym ośrodkiem pielgrzymkowym.
W 1650 roku Korona Andów została skradziona, i choć udało się ją odzyskać, ale kolejne próby jej kradzieży zmusiły opiekunów wotum do jej rozmontowania. W XIX wieku po tym jak w 1812 roku korona znalazła się w posiadaniu Simóna Bolívara sześć części korony ukryto w osobnych skrytkach, gdzie znajdowały się do początku XX wieku. Zubożenie Popayán na przełomie XIX i XX wieku spowodowało, że zdecydowano się na sprzedaż Korony Andów. W 1909 roku władze miasta i opiekujące się klejnotem bractwo Konfraterni Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny uzyskały od Stolicy Apostolskiej, a w 1914 roku od papieża Piusa X zgodę na taką transakcję pod warunkiem, że uzyskane pieniądze zostaną przeznaczone na cele charytatywne i socjalne.

Zdjęcie korony z 1939 roku.

W 1936 roku Korona Andów została sprzedana amerykańskiej fundacji, której prezesem był chicagowski jubiler Warren J. Piper. Nowy właściciel klejnotu wypożyczał go później jako atrakcję dla uświetnienia różnych wystaw i targów międzynarodowych. W 1963 roku koronę na aukcji zorganizowanej przez dom Sotheby’s w Londynie zakupiła holenderska firma jubilerska Asscher Diamond Company. W 1997 roku na aukcji domu Christie’s w Nowym Jorku Korona Andów została ponownie sprzedana anonimowemu nabywcy.

Zbliżenie na szmaragdy z korony

Szmaragd Mackay

Szmaragd o wadze 167.97 karatów po oszlifowaniu, wydobyty w kopalni Muzo, w Kolumbii.
Naszyjnik z diamentami wi platynie stworzył Cartier w 1931 roku. Clarence H. Mackay podarował go w prezencie ślubnym swojej żonie Annie Case primadonnie „Metropolitan Opera” w Nowym Jorku w latach od 1909 do 1920. W 1984 roku podarowała ona naszyjnik Instytutowi Smithsonian, nie długo potem umarła.

Anna Case

Szmaragd cesarski

Pochodzący z Kolumbii 2860 karatowy szmaragd. Znajduje się w skarbcu cesarskim (Schatzkammer) Pałacu Hofburg, Wiedeńskiej rezydencji dynastii Habsburgów. Do bogatych zbiorów skarbca należą m.in. fragmenty Krzyża Prawdy, gwóźdź krzyża, na którym umarł Chrystus i cierń z korony Jezusa 🙂

Szmaragd o wadze 2860 karatów, Wiedeń

Kredowy szmaragd

(The Chalk Emerald Ring) – kamień o niezwykłej czystości o głębokiej, zielonej barwie i masie 37,82 karatów. Zgodnie z legendą był on centralną częścią naszyjnika ze szmaragdów i diamentów należącego do Indyjskiego maharadży. Jego pierwotna waga to 38,40. Został przez Harrego Winstona przeszlifowany i umieszczony w pierścieniu w otoczeniu 60 diamentów o łącznej wadze 15 karatów. Oscar Roy Chalk zakupił klejnot dla swojej żony specjalnie na przyjęcie w Białym Domu z Królową Elżbietą II. Aby nie wyróżniać się, podczas kolacji, żona obróciła pierścień do dołu dłoni. Został on podarowany Smithsonian Institute w 1972 roku. Od jego nazwiska jest aktualna nazwa kamienia.

Szmaragdowy Budda

W 1994 odkryto w Zambi na Madagaskarze 3,600 karatowy kryształ. Wyrzeźbiony posążek buddy i nazwany na cześć starożytnego „Szmaragdowego Buddy” z Tajlandii.