We wrześniu 1939 roku prezes Banku Polskieg zapobiegawczo polecił wysłać transporty złota do skarbców w Siedlcach, Brześciu, Zamościu i Lublinie. Pozostałe sztabki o wadze 15 ton załadowano złota autobusy Państwowej Wytwórni Papierów Wartościowych. Na początku października 1939 roku cały transport złota trafił do bazy marynarki wojennej. 31 maja polskie sztabki wywieziono ze skarbca Nevers. Trafiły wraz z belgijskim, również ewakuowanym, złotem do bazy marynarki wojennej w Lorient.
16 czerwca krążownik z polskimi złotem wyszedł w morze. Okręt dotarł do Maroka, a następnie Senegalu. Tam wyładowano skrzynie i wywieziono 800 kilometrów w głąb Afryki.
Dopiero w 1946 roku prawa do dysponowania zasobami Banku Polskiego nowe władze.
Złoto fizycznie nigdy nie wróciło do kraju. Zostało wykorzystane przez nowe władze.
