Namibia
Niezamieszkane wybrzeże Namibii było przez marynarzy nazywane „Wybrzeżem kości”. Nikt przez długi okres czasu nie wiedział, że właśnie pod piaskiem tego wybrzeża skrywa się wielka koncentracja diamentów. Napławy Pomarańczowej rzeki wpływającej do Atlantyku, przynosiły na plażę z głębi lądu diamenty przez miliony lat. Występowanie diamentów odkrył Hans Merensky, wydobycie jest jednak bardzo skomplikowane. W pierwszym rzędzie trzeba usunąć kilkumetrowej grubości sedymenty, w których diamenty nie występują. Wybrany grunt używany jest do budowy 20-metrowej wysokości wałów ochronnych. Eksploatacja odbywa się przy zachowaniu szczególnych zabezpieczeń: żadna ciężka technika (młoty, ciężarówki, koparki itp.), która została wpuszczona do diamentowego regionu nie ma prawa jej opuścić, ponieważ kompletne przeszukanie urządzeń opuszczających rejon czy też ewentualna strata diamentów byłaby droższa niż cena urządzenia. Również granica obszaru wydobywczego jak od strony lądu tak i od oceanu są patrolowane. Fakt, że diamenty osadzone w pobrzeżnych sedymentach odbyły długa drogę, ma odzwierciedlenie w ich jakości. Tylko najlepsze kamienie wytrzymały tę ciężką drogę. Pozostałe były na kilkusetkilometrowej drodze po prostu zniszczone. Efekt – 95 procent diamentów ma jakość jubilerską.
Pozostałe światowe złoża
W Afryce diamenty występują i są eksploatowane także w innych niż wspomniano wyżej regionach – w Lesoto, Zairze, Angoli, Tanzanii, Republice Środkowoafrykańskiej a dalej na północ w rejonie równika w Ghanie, na Wybrzeżu Kości Słoniowej, w Burkinii Faso, Gwinei, Liberii i Sierra Leone..
