Na moskiewskim lotnisku Szeremietiewo przechwycono 26 tys. diamentów o wartości 500 tys. złotych. Znaleziono je w bagażu podręcznym bezrobotnego 37-letniego Rosjanina, który przyleciał z Dubaju. Rzeczniczka lotniska Natalia Karaseva powiedziała, że jedna z celniczek zauważyła, iż mężczyzna jest bardzo zdenerwowany podczas rutynowej kontroli bagażowej i kurczowo trzyma torbę, więc poprosiła go, by jej pozwolił zajrzeć […]
Darcy Vargas (Wargas) – diament znaleziony 13 sierpinia w 1938r. w w żwirze rzeki San Antonio w Coromandel powiat Minas Gerais przez dwóch poszukiwaczy diamentów. Był to Joaquim Venancio Tiago i Manoel Miguel Domingues. Ważył 726,6 karatów. Diament trafił do pośrednika za cenę 56.000 dolarów. Pośrednik sprzedał go za 235.000 dolarów. Później […]
Klejnoty niczego ze swego piękna nie sttracą, jeżeli będą regularnie konserwowane. Diamenty mogą ulegać wzajemnym zadrapaniom, więc dlatego bardzo ważną sprawą jest trzymanie każdego wyrobu biżuterii diamentowej w oddzielnie. Inną ważną kwestią jest zasada by diamentowej bizuterii nie nosić podczas wykonywania ciężkich prac. Koronka, która trzyma diament może się poluzować i wtedy łatwo można […]
Klejnoty niczego ze swego piękna nie sttracą, jeżeli będą regularnie konserwowane.
Diamenty mogą ulegać wzajemnym zadrapaniom, więc dlatego bardzo ważną sprawą jest trzymanie każdego wyrobu biżuterii diamentowej w oddzielnie.
Inną ważną kwestią jest zasada by diamentowej bizuterii nie nosić podczas wykonywania ciężkich prac. Koronka, która trzyma diament może się poluzować i wtedy łatwo można diament zgubić. Jeżeli taka biżuteria jest często noszona co 6 miesięcy należy odwiedzić jubilera, by sprawdził czy też poprawił osadzenie diamentu.
Stały blask diamentów zapewnimy sobie ich regularnym czyszczeniem. Najlepiej czyszczenie powierzyć specjalistom w ramach regularnej, przeprowadzanej co 6 miesięcy, konserwacji.
Metody domowe czyszczenia diamentowej biżuterii:
Woda z płynem do naczyń
Biżuterię namoczyć w ciepłej wodzie z dodatkiem płynu do naczyń, następnie lekko wyczyścić miękką szczoteczką do zębów, opłukać pod ciepłą bieżącą wodą. Następnie każdą sztukę uważnie osuszyć. Przed wylaniem wody lepiej upewnić się, czy w wodzie nie pozostała żadna bizuteria, i dopiero wylać wodę.
Domowy roztwór amoniaku
Biżuterię na pół godziny umieścić w roztworze 1:100 dwudziestopięcio procentowego amoniaku z ciepłą wodą z płynem do naczyń. Póżniej wyjąć i delikatnym pędzelkiem ze wszystkich stron opędzlować, po czym znowu zanurzyć w roztworze, następnie wyjąć i opłukać pod letnią bieżącą wodą. Osuszyć w papierowym ręczniku.
Alkohol
Do czyszczenia możemy użyć także czystego alkoholu. Taka metoda czyszczenia diamentów jest bezpieczna. Najlepiej by był to czysty spirytus. Wystarczy kamienie włożyć do szklanki ze spirytusem na ok. 1 godzinę, po tym przeczyścić szczoteczką, a następnie delikatnie osuszyć.
Diament to krystaliczna forma węgla, o regularnym układzie krystalograficznym. Jest najtwardszym znanym minerałem, jego twardość w skali Mosha wynosi 10, jego gęstość wynosi 3,52 g/cm3. Diament to odporny na działanie kwasów i zasad oraz trudno topliwy izolator. Minerał ten powstaje głęboko pod ziemia, pod wpływem wysokiej temperatury oraz ciśnienia. Zasada 4c Wartość diamentu określa sie […]
Przy zakupach biżuterii jubiler zwykle wypisuje coś co zwane jest certyfikatem. Zgodnie z polskim prawem certyfikat możne wypisać każda osoba, ponieważ jego wartość jako dokumentu jest żadna. Tak samo sprawa wygląda z diamentami. Określenie certyfikat jest złym tłumaczeniem słowa „certyfikat” które w tym przypadku powinno brzmieć: ekspertyza. Dopiero ekspertyza (wykonana przez eksperta) jest dokumentem w […]
Diament to krystaliczna forma węgla, o regularnym układzie krystalograficznym. Jest najtwardszym znanym minerałem, jego twardość w skali Mosha wynosi 10, jego gęstość wynosi 3,52 g/cm3. Diament to odporny na działanie kwasów i zasad oraz trudno topliwy izolator. Minerał ten powstaje głęboko pod ziemia, pod wpływem wysokiej temperatury oraz ciśnienia.
Zasada 4c
Wartość diamentu określa sie przez cztery podstawowe czynniki:
– masa (carat)
– czystość (clarity)
– barwa (color)
– szlif (cut)
Masa
Głównym czynnikiem określającym wartość diamentu jest jego masa. Masę określa sie w karatach (ct), który jest równy 1/5 ( 0.200) grama. Masa diamentów powyżej 0.30 ct powinna być określana za pomocą wagi karatowej. Jeśli nie ma takiej możliwości, wtedy oblicza sie masę diamentu wzorem matematycznym zależnym od szlifu oraz wymiarów diamentu.
Czystość
Czystość kamienia określa ilość inkluzji (zanieczyszczenia wewnętrzne) oraz zanieczyszczeń zewnętrznych. Im więcej jest inkluzji i znamion zewnętrznych tym niższa jest czystość.
Stopniowanie czystości wg zasad IDC:
IF- Internally Flawless – Kamień lupowo czysty, nie posiada znamion wewnętrznych dostrzegalnych za pomocą lupy aplanatyczno-achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu. W tym kamieniu znamiona zewnętrzne nie wpływają na obniżenie czystości. Jest to najwyższa klasa czystości, występują w przyrodzie bardzo rzadko, co wpływa na ich wysoka cenę.
VVS1/VVS2 – Very Very Small Inclusions – Kamień o tej czystości posiada bardzo bardzo małe inkluzje i znamiona zewnętrzne bardzo trudno dostrzegalne za pomocą lupy aplanatyczno-achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu. Jest to druga pod względem czystości klasa, rzadko spotykana w przyrodzie.
VS1/VS2 – Very Small Inclusions – Bardzo małe inkluzje trudno dostrzegalne za pomocą lupy aplanatyczno-achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu.
SI1/SI2 – Small Inclusions – Male inkluzje i znamiona zewnętrzne dostrzegalne przy użyciu lupy aplanatyczno-achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu. Kamienie o tej czystości najczęściej używane są w wyrobach jubilerskich
P1 – Pique – Kamień, w którym inkluzje i znamiona zewnętrzne są trudno dostrzegalne gołym okiem, patrząc od strony tafli
P2 – Pique – Kamień, w którym inkluzje i znamiona zewnętrzne są łatwo dostrzegalne gołym okiem, patrząc od strony tafli
P3- Pique – Kamień, w którym inkluzje i znamiona zewnętrzne są łatwo dostrzegalne gołym okiem, patrząc od strony tafli. Ich ilość musi przekraczać 50% powierzchni kamienia patrząc od strony tafli oraz obniżać brylancję.
Barwa
Barwę diamentu określa sie za pomocą kamieni porównawczych. Najczęściej używa sie stopniowania barwy GIA, od D do Z. Dla kamieni w oprawie używa sie stopniowania RAL, od River do Light Yellow.
Najwyższą, a wiec najbardziej ceniona barwa jest D. Kamień o tej barwie jest określany przez CIBJO, jako „wysoka delikatna biel”. Najniższą barwa (rzadko spotykana w kamieniach handlowych) jest barwa Z. Kamień o tej barwie jest zabarwiony na żółto. Wszelkie inne barwy diamentów określa sie, jako barwy fantazyjne, w zależności od koloru diamentu jego wartość rośnie lub spada.
Szlif
Wyróżnia sie dziewięć podstawowych szlifów diamentu. Najpopularniejszym szlifem jest szlif brylantowy.
Jest to szlif okrągły, powstały w wyniku ośmiokrotnego podziału. Posiada co najmniej 32 fasety w koronie nie licząc tafli oraz 24 fasety w podstawie nie licząc koletu. Ten szlif zapewnia najlepsza brylancję kamienia na poziomie 99%.
Przy zakupach biżuterii jubiler zwykle wypisuje coś co zwane jest certyfikatem. Zgodnie z polskim prawem certyfikat możne wypisać każda osoba, ponieważ jego wartość jako dokumentu jest żadna. Tak samo sprawa wygląda z diamentami. Określenie certyfikat jest złym tłumaczeniem słowa „certyfikat” które w tym przypadku powinno brzmieć: ekspertyza. Dopiero ekspertyza (wykonana przez eksperta) jest dokumentem w jakikolwiek sposób wiążącym. Jednak słowo certyfikat weszło do słownika potocznego na tyle, ze nawet diamenty które posiadają wykonana ekspertyzę określa się jako „kamienie certyfikowane”.
O jakości brylantów decydują cztery czynniki: masa, barwa, czystość oraz szlif.
„O ile na pierwsze trzy cechy diamentu człowiek nie ma żadnego wpływu, o tyle dzięki tej ostatniej, całkowicie od człowieka zależnej, kamień zyskuje swoje piękno i magię. To ręka wprawnego mistrza biżuterii zmienia diamenty w brylanty.
Masa, barwa, czystość oraz szlif, określane z angielskiego jako 4 C- Carat, Colour, Clarity, Cut, to cztery czynniki, od których zależy jakość brylantów.
Masę określa się w karatach i generalnie, im większy brylant, tym większa będzie cena za karat. Cena jednego dużego kamienia będzie wyższa niż kilku mniejszych dających w sumie taką samą masę.
Kolory brylantów przezroczystych oznaczone są literami od D do Z. I tak D, E, F oznaczają diamenty bezbarwne, G, H, I, J- bardzo bliskie bezbarwnego, K, L, M- słabo żółte, N, O, P, Q, R- bardzo jasno żółte, od S do Z- jasno żółte.
Najcenniejsze są brylanty bezbarwne. Istnieją jednak również brylanty w innych kolorach- różowym, niebieskim, zielonym, brązowym i innych.
Idealnie czyste diamenty to w przyrodzie rzadkość. Diamenty nie powstawały przecież w warunkach laboratoryjnych, lecz w środowisku naturalnym, gdzie ulegały wpływom procesów geologicznych i chemicznych.
O czystości diamentu dowiedzieć się można przede wszystkim z certyfikatu dołączonego do biżuterii. Na świecie określa się ją pięcioma oznaczeniami. Każdy diament, musi mieć oznaczenie tylko z jednej klasy, jeśli w certyfikacie są dwa oznaczenia, jest ryzyko, że dostanie się kamień o gorszej jakości.
Kod LC(IF) oznacza diamenty zupełnie czyste, wolne od charakterystycznych znamion wewnętrznych (inkluzji) oraz znamion zewnętrznych (skaz).
Kod VVS1 oraz VVS2 (Very, Very Small Inclusions) jest stosowany przy diamentach o bardzo minimalnych zanieczyszczeniach widocznych tylko pod mikroskopem przy bardzo dokładnym badaniu przez specjalistę.
Oznaczenie VS1 oraz VS2 (Very Small Inclusions) wskazuje na nieznaczne, drobne znamiona wewnętrzne widoczne w badaniu przy dziesięciokrotnym powiększeniu. Są zupełnie niewidoczne gołym okiem.
SI1 oraz SI2 (Small Inclusions) małe inkluzje, czyli dostrzegalne znamiona wewnętrzne w badaniu przy dziesięciokrotnym powiększeniu.
P1, P2 oraz P3 (franc. Pique)- tak oznacza się kamienie o niskiej klasie czystości z zanieczyszczeniami widocznymi gołym okiem.
Wydobyte, naturalne diamenty nie są tak efektowne, jak te poddane mistrzowskiemu cięciu/szlifie. Dopiero perfekcyjna ręka szlifierza wydobywa z nich magiczne piękno. Lśnienie brylantu to efekt wewnętrznego odbicia światła, które wnika do jego wnętrza.
Największe wrażenie sprawia szlif okrągły, inaczej brylantowy, najdroższy ze szlifów, ale dający najciekawsze efekty wizualne. Inne rodzaje szlifów to: markiza, owal, gruszka, serce, bagieta, czy princessa.
Kupując brylanty, najlepiej oglądać je od strony północnej i przy bardzo dobrym „zimnym” świetle dziennym. Wtedy zobaczymy prawdziwy blask danego kamienia.
Często przy zakupie używa się też charakterystycznej małej lampki, która emituje światło bardzo zbliżone do dziennego.
Aby uniknąć wszelkiego ryzyka należy kupować brylanty tylko i wyłącznie opatrzone certyfikatem i sprzedawane przez uznanych sprzedawców.
Ostatnim i najważniejszym wyznacznikiem w wyborze najpiękniejszego diamentu, który zastosować powinni wszyscy, jeszcze przed przyjrzeniem się brylantowi pod lupa, jest wyznacznik „miłosny”.
W brylancie należy się po pierwsze zakochać- to kryterium bardzo subiektywne- ale nie do pominięcia.
źródło:http://www.we-dwoje.pl/najlepsze;diamenty,artykul,3216.html
Diament Hope słynie nie tylko ze swej wielkości (46 karatów), ale i klątwy dosięgającej każdego, kto wejdzie w jego posiadanie. Klątwa miała być rzucona przez strażników jednej z indyjskich świątyń, w której diament był częścią rzeźby bogini Sity.
Liczni właściciele cennego kamienia nie mogli narzekać na brak pecha, włączając w to m.in.: pierwszego właściciela z Rosji, którego rozszarpały psy, Ludwika XVI, który został ścięty czy księżniczkę de Lamballe, zabitą przez rozwścieczony motłoch.