XVII w. – Oryginalny proces produkcyjny szkła awenturynowego, w tym też Nocy Kairu, został wynaleziony w Wenecji przez rodzinę Miotti, która otrzymała wyłączną licencję doży.
Historia mówi, że w jednej z weneckich hut szkła młody czeladnik potrącił pojemnik z opiłkami, które wpadły do surówki szkła.
1865 r. – Opublikowanie receptur na szkło awenturynowe przez MJ Pelouze, „On A New Aventurine, With Chrome as the Base„. Philosophical Magazine and Journal of Science. 1865, page 456
XIX w – Śląski sposób wytwarzania szkła awenturynowego – miedziowego i chromowego stosowany przez Franza Pohla w hucie szkła Józefina – Josephinenhutte na Śląsku, w drugiej połowie XIX wieku. Franz Pohl przypomniał dawny sposób produkcji szkła awenturynowego, imitującego awenturyn – jeden z rodzajów kwarcu, które uzyskał poprzez domieszanie do masy szklanej opiłków oraz tlenków miedzi. Dzięki temu szkło awenturynowe, dawny wynalazek weneckich mistrzów, nabrało wyjątkowej, mieniącej się złocistym pyłem struktury.