Około 3,7 mld lat temu powstały kryształy cyrkonu . W Australii, na terenie tarczy Yilgarn geolodzy znaleźli ziarna cyrkonu – odpornego minerału wchodzącego w skład skał granitoidowych.
Cyrkon – pospolity minerał z gromady krzemianów wyspowych.
Skład chemiczny minerału stanowi głównie krzemian cyrkonu. Nazwa nawiązuje do wyglądu zewnętrznego i pochodzi od perskiego „zargun” (zar = złoto, gun = barwa) czyli „złocisty”.
Tworzy kryształy izometryczne, słupkowe, igiełkowe. Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, ziemistych lub promienistych, w formie okrągłych ziarn i otoczaków w osadach aluwialnych. Jest izostrukturalny z thorytem, coffinitem, hafnonem, ksenotymem.
Jest kruchy, przezroczysty.
W zależności od domieszek posiada różne barwy i odcienie: złocistobrunatny, jasnożółty, słomkowożółty (jargon), jaskrawożółty (melichrysos), różowy, czerwony, czerwonopomarańczowy (hiacynt), zielony (beccaryt), fioletowy, niebieski (starlit), niebieskozielony, brunatny, czarny; bywa też bezbarwny (sparklit). Niekiedy wykazuje efekt kociego oka.
Często zawiera pewne ilości : uranu, toru (malakon), hafnu (alvit), niobu, tantalu, itru i innych ziem rzadkich oraz wody (cyrtolit).
Skały, w składzie których pierwotnie znalazły się badane cyrkony, już nie istnieją. Pozostały po nich tylko te ziarna minerałów, które trafiły do skał osadowych o wieku około trzech miliardów lat. Uległy one później metamorfizmowi, ale cyrkony zachowały się do dzisiaj.
