W jubilerstwie przez szlif rozumie się wszystko, co jest związane z obróbką kamieni, a więc – nadanie określonej formy i pokrycia całej powierzchni symetrycznymi płaszczyznami, czyli fasetami. W produkcji szkła laboratoryjnego mianem szlifu określa się rodzaj połączeń rozmaitych elementów sprzętu laboratoryjnego. Tego rodzaju szlif nazywany jest szlifem laboratoryjnym.
Jubilerzy przez szlif rozumieją:
– proporcję (wielkość, wymiary poszczególnych części kamienia)
– wykończenie (symetria i ilość fasetek pokrywających cały kamień)
Sposób szlifowania dobiera się w zależności od własności fizycznych i optycznych materiału. Nakładanie szlifu ma na celu wyeksponowanie pewnych własności materiału gemmologicznego, takich jak brylancja, barwne efekty optyczne, oraz eliminację lub minimalizację innych właściwości, np. defektów, skaz, inkluzji. Obecność szlifu może ułatwiać lub utrudniać identyfikację kamienia, np. polerowane fasetki ułatwiają wykonanie oznaczenia wartości współczynnika załamania światła, podczas gdy szlif kaboszonowy ogranicza możliwość jego precyzyjnego oznaczenia.
