Diament to krystaliczna forma węgla, o regularnym układzie krystalograficznym. Jest najtwardszym znanym minerałem, jego twardość w skali Mosha wynosi 10, jego gęstość wynosi 3,52 g/cm3. Diament to odporny na działanie kwasów i zasad oraz trudno topliwy izolator. Minerał ten powstaje głęboko pod ziemia, pod wpływem wysokiej temperatury oraz ciśnienia.
Zasada 4c
Wartość diamentu określa sie przez cztery podstawowe czynniki:
– masa (carat)
– czystość (clarity)
– barwa (color)
– szlif (cut)
Masa
Głównym czynnikiem określającym wartość diamentu jest jego masa. Masę określa sie w karatach (ct), który jest równy 1/5 ( 0.200) grama. Masa diamentów powyżej 0.30 ct powinna być określana za pomocą wagi karatowej. Jeśli nie ma takiej możliwości, wtedy oblicza sie masę diamentu wzorem matematycznym zależnym od szlifu oraz wymiarów diamentu.
Czystość
Czystość kamienia określa ilość inkluzji (zanieczyszczenia wewnętrzne) oraz zanieczyszczeń zewnętrznych. Im więcej jest inkluzji i znamion zewnętrznych tym niższa jest czystość.
Stopniowanie czystości wg zasad IDC:
IF- Internally Flawless – Kamień lupowo czysty, nie posiada znamion wewnętrznych dostrzegalnych za pomocą lupy aplanatyczno-achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu. W tym kamieniu znamiona zewnętrzne nie wpływają na obniżenie czystości. Jest to najwyższa klasa czystości, występują w przyrodzie bardzo rzadko, co wpływa na ich wysoka cenę.
VVS1/VVS2 – Very Very Small Inclusions – Kamień o tej czystości posiada bardzo bardzo małe inkluzje i znamiona zewnętrzne bardzo trudno dostrzegalne za pomocą lupy aplanatyczno-achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu. Jest to druga pod względem czystości klasa, rzadko spotykana w przyrodzie.
VS1/VS2 – Very Small Inclusions – Bardzo małe inkluzje trudno dostrzegalne za pomocą lupy aplanatyczno-achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu.
SI1/SI2 – Small Inclusions – Male inkluzje i znamiona zewnętrzne dostrzegalne przy użyciu lupy aplanatyczno-achromatycznej o dziesięciokrotnym powiększeniu. Kamienie o tej czystości najczęściej używane są w wyrobach jubilerskich
P1 – Pique – Kamień, w którym inkluzje i znamiona zewnętrzne są trudno dostrzegalne gołym okiem, patrząc od strony tafli
P2 – Pique – Kamień, w którym inkluzje i znamiona zewnętrzne są łatwo dostrzegalne gołym okiem, patrząc od strony tafli
P3- Pique – Kamień, w którym inkluzje i znamiona zewnętrzne są łatwo dostrzegalne gołym okiem, patrząc od strony tafli. Ich ilość musi przekraczać 50% powierzchni kamienia patrząc od strony tafli oraz obniżać brylancję.
Barwa
Barwę diamentu określa sie za pomocą kamieni porównawczych. Najczęściej używa sie stopniowania barwy GIA, od D do Z. Dla kamieni w oprawie używa sie stopniowania RAL, od River do Light Yellow.
Najwyższą, a wiec najbardziej ceniona barwa jest D. Kamień o tej barwie jest określany przez CIBJO, jako "wysoka delikatna biel". Najniższą barwa (rzadko spotykana w kamieniach handlowych) jest barwa Z. Kamień o tej barwie jest zabarwiony na żółto. Wszelkie inne barwy diamentów określa sie, jako barwy fantazyjne, w zależności od koloru diamentu jego wartość rośnie lub spada.
Szlif
Wyróżnia sie dziewięć podstawowych szlifów diamentu. Najpopularniejszym szlifem jest szlif brylantowy.
Jest to szlif okrągły, powstały w wyniku ośmiokrotnego podziału. Posiada co najmniej 32 fasety w koronie nie licząc tafli oraz 24 fasety w podstawie nie licząc koletu. Ten szlif zapewnia najlepsza brylancję kamienia na poziomie 99%.
