Zastosowanie:
– w jubilerstwie do wyrobu biżuterii
– Do produkcji materiałów ściernych, narzędzi tnących i skrawających takich jak:
– Koronki diamentowe na końcówki wierteł, w tym też wiertła dentystyczne
– Narzędzia do cięcia szkła (diamentem nacina się podziałki na najdokładniejszych przyrządach optycznych i siatki dyfrakcyjne spektrometrów).
– Noże diamentowe służą do wygładzania tarcz ściernych, ostrzenia przyrządów skrawających i obrabiania powierzchni z dokładnością do pół mikrometra.
fot. Hustvedt License: Creative commons
Makroskopowe zdjęcie ostrza ze stali ulepsznej diamentami, żółte drobinki to diament
– Proszki i pasty ścierne wykorzystuje się do szlifowania i polerowania nawet najtwardszych materiałów.
Około 80% wszystkich diamentów przemysłowych wykorzystuje się w stanie rozdrobnionym.
– Diamentowe ostrza wykorzystywane w narzędziach chirurgicznych.
fot. NIMSoffice
– do wyrobu filier (wkładek kalibracyjnych – narzynek), do ciągadeł drutów i włókien sztucznych.
Mają one zastosowanie w produkcji przewodów dla przemysłu elektrotechnicznego, metalowych sit i tkanin samochodowych.
– do wyrobu specjalistycznych urządzeń.
Np. końcówki do twardościomierzy, w instrumentach naukowych i precyzyjnych instrumentach pomiarowych, wszędzie tam gdzie potrzebna jest najwyższa twardość.
– Jako materiał na półprzewodnik.
Odpowiednio domieszkowany diament (np. za pomocą boru) ma własności półprzewodnikowe. Układy scalone na diamencie mogą pracować w wysokich temperaturach, jednocześnie tranzystor diamentowy ma wyższe napięcie przebicia i pracuje szybciej aniżeli jego odpowiedniki krzemowe. Diamenty bezazotowe są też materiałem odprowadzającym ciepło w układach półprzewodnikowych.
– Do celów medycznych
Staroindyjska medycyna naturalna zalecała popiół z diamentów przy leczeniu trądu, suchot (gruźlicy), schizofrenii, nadmiernym chudnięciu, cukrzycy i anemii. Popiół stosowany profilaktycznie miał przedłużać życie, wzmacniać ciało, poprawiać cerę i dawać dobre samopoczucie.
Obecnie w litoterapii stosuje się diament przy gorączce mózgu, nowotworach, zaburzeniach przysadki i szyszynki, przy schorzeniach móżdżku i rdzenia przedłużonego. .
