III wiek p.n.e. – Znany i stosowany przez Greków i Rzymian. Często wykonywano z niego intaglia – brosze wklęsłymi rzeźbionymi motywami zazwyczaj o tematyce morskiej (kamień ten miał jakoby chronić podczas podróży morskich – przesąd).
1377 r. – William Langland w księdze „The Vision Concerning Piers and the Plowman”,wspomina akwamaryn jako antidotum na truciznę. To antidotum było powszechnie znane w całej Europie. Ponieważ ilość zatruć wśród rodziny królewskiej w tym czasie była spora, klejnot był popularny. Nie było konieczne, aby rozpylać kamień, Wystarczy nosić kamień jako wisiorek lub pierścionek by był tak samo skuteczny.
1609 r. – Określenie Akwamaryn wykorzystywane w ważnej Gemmologicznie pracy przez Anselmusa de Boodta w jego Gemmarum et Lapidum Historiia
1792 r. – Na Zamku Królewskim w Warszawie prezentowane jest berło Stanisława Augusta Poniatowskiego zrobione z trzech oszlifowanych lasek akwamarynu, połączonych ze sobą złotymi oprawami w kształcie pierścieni, ze stylizowanymi złotymi liśćmi akantu.
Do 1798 roku berło było w własnością króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po jego śmierci car Paweł I Romanow umieścił je w zbiorach Kremla w Moskwie.
Po wojnie polsko-bolszewickiej na mocy traktatu ryskiego z 1921 roku berło powróciło do Polski i znalazło się w zbiorach Zamku Królewskiego w Warszawie. W 1939 roku w przededniu wybuchu II wojny światowej zostało zdeponowane w skarbcu Banku Gospodarstwa Krajowego w Warszawie. We wrześniu 1939 roku zostało z niego jednak zabrane i wywiezione do Francji. Początkowo przechowywane w ambasadzie polskiej w Paryżu, później trafiło do Biblioteki Polskiej. W 1940 roku berło królewskie zostało dołączone do kolekcji wawelskiej, która znajdowała się w Aubusson. Stamtąd na wiosnę 1940 roku wraz z innymi skarbami narodowymi zostało wywiezione najpierw do Wielkiej Brytanii, a później do Kanady i ukryte w magazynach rządu kanadyjskiego pod Ottawą. W 1944 roku znalazło się w depozycie filii Bank of Montreal w Ottawie gdzie znajdowało się do 1959 roku. Później powróciło do Polski i było przechowywane w Muzeum Narodowym w Warszawie. Po odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie stało się ponownie eksponatem tej instytucji. Berło Stanisława Augusta Poniatowskiego jest przechowywane w Kaplicy Małej Zamku Królewskiego w Warszawie w szklanej gablocie wraz z Klejnotem Rzeczypospolitej.