Blado niebieski kolor akwamaryn pochodzi od jonu Fe2 + . Jony Fe3 + dają żółty kolor , a gdy jest zarówno Fe2 + i Fe3 + kolor jest ciemno niebieski. Odbarwienie pod wpływem światła lub ciepła, może być spowodowane przeniesieniem ładunku Fe3 + i Fe2 +.
Skład chemiczny: Krzemian glinu i berylu Al2Be3[Si6O12], Be3Al2Si6O18,
Przynależność: Grupa berylu
Twardość w skali Mohsa: 7,5–8
Przełam: muszlowy, często nierówny; kruchy
Łupliwość: niewyraźna
Układ krystalograficzny: heksagonalny
Gęstość minerału: 2,68–2,8 g/cm³
Barwa: Bladoniebieska do ciemnoniebieskiej, bladozielona, niebieskozielona, ciemnozielona, ciemnoniebieska (barwa zależy od obecności jonów żelaza dwuwartościowego)
Rysa: biała
Połysk: szklisty
Przeźroczystość: Przeźroczysty
Współczynnik refrakcji: 1,577 – 1,583 ±0,017
Charakter optyczny: Jednoosiowy
Poprawa kamienia: Ciemno niebieski kolor może być wytworzony w zielonym , różowym i żółtym berylu przez naświetlanie go cząstkami o wysokiej energii ( promieniowanie gamma , neutrony lub nawet rentgenowskie ).
Jedną z głównych skaz w akwamarynach jest występowanie żółtawo zabarwionych obszarów. Sprawiają one, że kamień brzydko wygląda, zwłaszcza oprawiony w srebro. Właściwie większość akwamarynów była poddawana obróbce termicznej dla podbicia koloru. Efekt jest trwały, lecz kamień może być wrażliwszy na działanie słońca i wysokiej temperatury.
Kamienie syntetyczne: Syntetyczny akwamaryn jest wprawdzie możliwy do uzyskania, lecz nie oferowany na rynku, jako że jest zbyt drogi. Częste są jednak cyrkonie w kolorze akwamarynu, oraz szkła Svarowskiego w tym kolorze.