Azuryt, zasadowy węglan miedzi
Odmiany: burnit, chessylit, azurmalachit.
Formy występowania: Najczęściej jest spotykany w skupieniach zbitych, ziemistych, ziarnistych, kulistych. Tworzy też naskorupienia i pseudomorfozy po innych minerałach miedzi.
Wzór: 2CuCO3Cu(OH)2 lub Cu3[OH/CO3]2 lub Cu3(CO3)2(OH)2
Skład: Cuo 55,3%; CO2 25,6%; H2O 5,2%
Układ krystalograficzny – jednoskośny, tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, słupkowym.
Twardość – 3,5-4
Gęstość – 3,77 g/cm3
Rysa – niebieska
Barwa – od granatowego po jasnoniebieski, lazurowy, w zależności od wielkości budujących go kryształów. Zielonkawy odcień zawdzięcza domieszce malachitu lub wtórnym zasadowym chlorkom miedzi.
Przezroczystość: przeświecający
Połysk – szklisty do ziemistego, w zależności od wielkości budujących go kryształów.
Łupliwość – doskonała w jednym kierunku
Przełam – muszlowy, kruchy
Współczynniki załamania: 1,6
Pleochroizm: silny w odcieniach niebieskich
Pod wpływem siarki ciemnieje. Obserwuje się zjawisko jego zielenienia związane z pojawianiem się w miejsce azurytu zielonkawego zasadowego chlorku miedzi, clinoatacamitu (a nie, jak przypuszczano do tej pory, malachitu).
