Zastosowanie:
- ruda miedzi (55%Cu)
- produkcja siarczanu miedziowego
- kamień ozdobny, najczęściej szlif kaboszonowy. Przezroczyste kamienie szlifuje się na małe, bowiem duże są tak ciemne, że prawie nieprzezroczyste.
- wyrób błękitnych pigmentów
Niebieska barwa na obrazie powstała z azurytu
Pigment:
Azuryt stosowany był jako pigment już w starożytności. Znany także prekolumbijskim Indianom Ameryki Środkowej którzy niebiekimi barwnikmi znaczyli ciała skazanych na śmierć. W średniowiecznej Europie w XV i XVI wieku stanowił często podmalówkę pod ultramarynę. Na Dalekim Wschodzie często stosowany w chińskich malowidłach ściennych czy japońskich ukiyo-e.
Jako niebieska farba nie jest bez wad, bowiem zmienia barwę na zieloną ze względu przeobrażenia w malachit.
Azuryt drobnokrystaliczny jest bardzo jasny, a grubokrystaliczny posiada ciemny odcień.
Na początku XVIII wieku odkryto błękit pruski i popularność farb z azurytu spadła znacznie. Lecz dalej był stosowany w farbach olejnych nie tylko do malowania obrazów, ale i instrumentów muzycznych.
Często używano azurytu do fałszowania ultramaryny ze względu na jej wysoką cenę.
Syntetyczny azuryt (błękitny verditer lub błękitny popiół) posiada cząstki drobne, zaokrąglone i równoziarniste, co odróżnia go od azurytu naturalnego który pod mikroskopem ma ostre cząstki.
W Polsce występuje w Górach Świętokrzyskich w odmianie dobrej do wyrobu pigmentu: o jasnoniebieskim odcieniu, w formie proszkowej, niemal nie wymagająca ucierania.
