Minerał rozpowszechniony w żyłowych utworach hydrotermalnych niskich temperatur.
Świat:
- USA (Kolorado, Dakota Południowa, Connecticut): duże i dobrze wykształcone kryształy, nadające się do szlifowania,
- Wielka Brytania (Kumbria, Kornwalia, Westmoreland),
- Niemcy (Schwarzwald, Hesja, Harz, Westfalia)
- Rosja (Ural, Kaukaz)
- Francja Masyw Centralny.
Polska:
- Sudety,
- okolice Boguszowa-Gorc, Wałbrzycha i Jawora,
- Pogórze Kaczawskie,
- Góry Swiętokrzyskie (np. Chęcin),
- Tatry (np. Doliny Kościeliskiej i Starorobocianęskiej),
- okolice Machowa i Tarnobrzegu
Baryt pojawia się głównie w formacjach polimetaliczno-barytowo-fluorytowych o znacznym rozprzestrzenieniu, zmiennym składzie mineralnym oraz w formie żyłowej lub gniazdowej. W skład żył wchodzi baryt lub też fluoryt, głównie z kwarcem, węglanami i siarczkami. Baryt i fluoryt są tu na ogół młodszymi produktami mineralizacji, powstałymi w niskich i średnich temperaturach, po wydzieleniu się głównej ilości siarczków i kwarcu.
W grupie tej wydzielono formacje:
- barytowo-kwarcową (wystąpienia: Boguszów, Głuszyca, Jabłów, Modliszów, Bystrzyca Górna),
- barytowo-węglanową (wystąpienia: Jedlinka, Srebrna Góra, Dziećmorowice),
- barytowo-fluorytową (wystąpienia: Stanisławów, Jeżów Sudecki).
Udokumentowane zasoby barytu wynoszą 5,66 mln t, a fluorytu 0,54 mln ton.
