Ze względu na różne dodatki właściwości cyrkonii mogą się od siebie różnić. Wzór chemiczny: ZrO2 + ok. 10% mol. Y (lub tlenku itru Y2O3) lub ok. 15%mol. tleneku wapnia CaO, tleneku magnezu (MgO), ceru (III) tleneku (Ce2O3) i inne. Układ krystalograficzny: sześcienny Barwa: Bezbarwna, czysta, ale z niewielką ilością dodatków, dodanych podczas produkcji, możne przyjmować […]
1892 r. – Odkrycie występowania tlenku cyrkonu. Biały lub żółtawy proszek. Jest występowanie było rzadkie i miał niewiele znaczenie gospodarcze. 1930 r. – Pierwsza stabilizacja tlenku cyrkonu. 1937 r. – niemieccy naukowcy MV Stackelberg i K. Chudoba odkryli naturalnie występującą sześcienną cyrkonię w formie mikroskopijnych ziaren zawartych w cyrkonie. Odkrycie zostało potwierdzone za pomocą dyfrakcji […]
Cyrkonia nie występuje naturalnie w przyrodzie, jest wytwarzana sztucznie. Po raz pierwszy pojawiła się w handlu w 1973 r. Na dobre opanowała rynek jubilerski w 1976 r. kiedy to otrzymano ją przy wykorzystaniu metody stapiania czaszowego. Jest bardzo popularnym kamieniem umieszczanym w biżuterii. Wiele osób uważa ją za cenny kamień, a pierścionki z cyrkoniami są […]
Róża barytowa – skupienie tabliczkowych lub płytkowych kryształów barytu przypominające wyglądem kształt róży (skupienie rozetowe). Róża barytowa tworzy się w wyniku krystalizacji silnie zmineralizowanych roztworów wodnych bogatych w siarczan baru w warunkach gorącego i suchego klimatu (pustynnego). Szczególnie atrakcyjne róże barytowe spotyka się: w USA: Oklahoma, Kolorado, Dakota Południowa, w Peru, w Niemczech: Hesja, Saksonia, […]
Baryt to podstawowy surowiec do produkcji baru metalicznego i jego związków. Bar metaliczny jest wykorzystywany jako reduktor (odtleniacz) metali i silny getter – pochłaniacz gazów niezbędny w produkcji lamp elektronicznych. Ze względu na znaczną gęstość i nietoksyczność stosowany jako wypełnienie wierteł głowic górniczych. W medycynie sproszkowany baryt, ze względu na pochłanianie przez niego promieniowania rentgenowskiego […]
Minerał rozpowszechniony w żyłowych utworach hydrotermalnych niskich temperatur. Świat: USA (Kolorado, Dakota Południowa, Connecticut): duże i dobrze wykształcone kryształy, nadające się do szlifowania, Wielka Brytania (Kumbria, Kornwalia, Westmoreland), Niemcy (Schwarzwald, Hesja, Harz, Westfalia) Rosja (Ural, Kaukaz) Francja Masyw Centralny. Polska: Sudety, okolice Boguszowa-Gorc, Wałbrzycha i Jawora, Pogórze Kaczawskie, Góry Swiętokrzyskie (np. Chęcin), Tatry (np. Doliny […]
Teoretycznie baryt zawiera 65,7% BaO i 34,3% SO3. Może mieć domieszkę tlenku strontu, wapnia i ołowiu. Baryty ze złóż uranowych mogą być wzbogacone w rad. Wzór chemiczny – BaSO4 + Ca, Sr Układ krystalograficzny – rombowy, klasa bipiramidy rombowej Pokrój kryształów – najczęściej tabliczkowy lub słupkowy Barwa – biały, szarawy, żółtawy do brunatnego, niebieski, zielony, […]
Nazwa tego pierwiastka pochodzi od greckiego barys (ciężki). Znany był prawdopodobnie Agrikoli w XVI wieku. W 1630 r. włoski alchemik z Bolonii Vincenzo Cascariolo, ogrzewając konkrecję barytową, odkrył zjawisko termoluminescencji. Rozgrzany minerał świecił w ciemności. Wtedy zjawisko to uznano za niezwykłe. Do XIX w. baryt traktowano jako nieużyteczny składnik skał. Potem zaczęto go badać ze […]
Baryt jest głównym minerałem baru, należącego do berylowców. Jego dużą gęstość wyczuwa się w ręku. Jest najcięższy wśród berylowców, ale należy do metali lekkich. Najpospolitszy w skorupie ziemskiej spośród pierwiastków o dużej masie atomowej. Baryt rozpuszcza się tylko w stężonym, gorącym kwasie siarkowym. Jest trudno topliwy. W przyrodzie baryt występuje dość powszechnie w żyłach hydrotermalnych […]
Karat – jednostka masy używana w jubilerstwie do określania wielkości kamieni i pereł. Także jednostka czystości złota (zawartości złota w stopie). Nazwa karat (przyswojona z języka francuskiego carat, pochodząca od greckiego kerátion (???????? – owoc karoby), poprzez arabskie qira? (?????) i włoskie carato) pochodzi od nazwy karoby, czyli drzewa o nazwie szarańczyn albo […]